به نیمه جانی‌ات ای جان مصطفی زهرا            قـسم به هر تبِ تو می‌روم از این دنیا

دعای خیر تو را اهل شر نمی‌خواهند            مبر به سختی عزیزم دو دست را بالا

ســلامِ گــرم تـو بـوده امـیـد زنـدگـیـم            تو جـوشنی به غـمِ این امـیـر مـاتـم‌ها

گرفـتـه‌ایی ز عـلـی رو، بیا و حداقـل            بخـاطرت حَسنت دیـده را کمی بگـشا

بگـو چه آمده زهـرا به مـاهِ چـشمانت            که در هوای علی نیست چـشم تو پیدا

تو را به خانه کسی زد که گفت بَخِّن را            چو دیـد دست مرا در غـدیـر خـم بالا

امـانـتـیِ پـیـمـبــر بــبـخـش شـرمـنـده            تو را به قـبـر، امانت سـپـرده‌ام حـالا

همیشه گشته به دستت حسین سیراب آه            امان ز نـیـمه شب و تشنگی و یا اُماه